იმი­სათ­ვის, რომ ქარ­თუ­ლი სა­ბავ­შ­ვო ლი­ტე­რა­ტუ­რა გა­მო­ი­ცეს, ის უნ­და არ­სე­ბობ­დეს!" - იმე­ო­რებ­დ­ნენ ქარ­თ­ვე­ლი გა­მომ­ცემ­ლო­ბე­ბი წლე­ბის მან­ძილ­ზე.

ხო­ლო, ვი­ნა­ი­დან სა­ბავ­შ­ვო წიგ­ნე­ბი ერთ-ერ­თი ყვე­ლა­ზე მოთხოვ­ნა­დი პრო­დუქ­ტია, ქარ­თუ­ლი ბა­ზა­რი გა­ჯე­რე­ბუ­ლი იყო თარ­გ­მ­ნი­ლი და copi right-ის პრინ­ცი­პით გა­მო­ცე­მუ­ლი სა­ბავ­შ­ვო ლი­ტე­რა­ტუ­რით.

ისიც თვალ­ში­სა­ცე­მია, რომ გა­მო­ცე­მულ წიგ­ნებ­ში ყვე­ლა­ზე დი­დი წი­ლი არა მხატ­ვ­რულ, არა­მედ შე­მეც­ნე­ბით ლი­ტე­რა­ტუ­რას უკა­ვია. ენ­ციკ­ლო­პე­დი­ურ გა­მო­ცე­მებს თვლა არ აქვთ, თუმ­ცა ამა­ში ცუ­დი არა­ფე­რია და მსგავ­სი წიგ­ნე­ბის ჩუ­ქე­ბა რომ მო­დუ­რი გახ­და, ესეც და­დე­ბი­თი ფაქ­ტია. მაგ­რამ, თუ 2010 წლის სა­გა­მომ­ცემ­ლო ტენ­დენ­ცი­ებს თვალს გა­ვა­დევ­ნებთ, ვნა­ხავთ, რომ ქარ­თ­ვე­ლი ავ­ტო­რე­ბი­სად­მი გა­მომ­ცე­მელ­თა და­ინ­ტე­რე­სე­ბამ საგ­რ­ძ­ნობ­ლად იმა­ტა. ვერ გეტყ­ვით, რამ­დე­ნად ხა­რის­ხი­ა­ნია ის სა­ბავ­შ­ვო ლი­ტე­რა­ტუ­რა, რაც ქარ­თულ ენა­ზე იქ­მ­ნე­ბა, მაგ­რამ ვი­ყოთ შემ­წყ­ნა­რებ­ლე­ბი, ას­ტ­რიდ ლინ­დ­გ­რე­ნიც ხომ ერ­თხელ და­ი­ბა­და შვე­დეთ­ში!

მიმ­დი­ნა­რე წელს გა­მო­ცე­მულ ქარ­თ­ველ ავ­ტორ­თა წიგ­ნებს რომ თვა­ლი გა­და­ვავ­ლოთ, გა­სულ წლებ­თან შე­და­რე­ბით არ­ც­თუ ისე უნუ­გე­შო სუ­რათს მი­ვი­ღებთ:

"დი­ო­გე­ნეს" მი­ერ გა­მო­ცე­მუ­ლი თეა ლო­მა­ძის "წე­რი­ლი ბოთ­ლ­ში" ერთ-ერ­თი სა­უ­კე­თე­სო სა­ბავ­შ­ვო წიგ­ნია. უნ­და აღ­ნიშ­ნოს, რომ ამ ავ­ტო­რი­სა­გან უკ­ვე რამ­დე­ნი­მე ძა­ლი­ან კარ­გი სა­ბავ­შ­ვო წიგ­ნი გვახ­სოვს; გა­მო­ვი­და ირ­მა მა­ლა­ცი­ძის ორი წიგ­ნი - "სამ­შ­ვე­ნი­ე­როს ლა­მაზ­მა­ნე­ბი" (გა­მომ­ცემ­ლო­ბა "შე­მეც­ნე­ბა") და "ლუ­კი სა­ოც­რე­ბა­თა ქვე­ყა­ნა­ში" (გა­მომ­ცემ­ლო­ბა "პე­გა­სი"); მა­რი­ამ წიკ­ლა­უ­რის ლექ­სე­ბის კრე­ბუ­ლე­ბი კი - "ნა­ნი­ნე­ბი", "ნატ­ვ­რის­თ­ვა­ლო მზი­საო" ("პე­გა­სი") და "გა­სა­ფე­რა­დე­ბე­ლი ლექ­სე­ბი" ("შე­მეც­ნე­ბა"), მარ­თ­ლა სა­ჩუ­ქა­რია პა­ტა­რე­ბი­სათ­ვის; აღა­რა­ფერს ვიტყ­ვით ვა­სო გუ­ლე­უ­რის ("დი­ო­გე­ნე"), ვა­ნო ჩხიკ­ვა­ძის ("დი­ო­გე­ნე"), ზა­ზა აბ­ზი­ა­ნი­ძის ("პე­გა­სი", "ბა­კურ სუ­ლა­კა­უ­რის გა­მომ­ცემ­ლო­ბა") კრე­ბუ­ლებ­ზე, რომ­ლე­ბიც ქარ­თ­ველ ბავ­შ­ვებს მარ­თ­ლა რომ გა­ა­ხა­რებს; გა­მო­ვი­და ასე­ვე გუ­გუ­ლი ტო­გო­ნი­ძის "ლა­შა მი­დის სკო­ლა­ში" ("შე­მეც­ნე­ბა") და ლია რუ­სი­აშ­ვი­ლის, ელ­გუ­ჯა ლე­ბა­ნი­ძის, თი­ნა ჭე­ჟი­ას მოთხ­რო­ბე­ბი და სხვა, და სხვა.

ისიც აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, რომ გა­მომ­ცემ­ლო­ბებ­მა კურ­სი შეც­ვა­ლეს და ქარ­თ­ველ ილუს­ტ­რა­ტო­რებ­თან და­იწყეს თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბა. "პა­ლიტ­რა ლ"-ის მირ გა­მო­ცე­მუ­ლი "ბა­რონ მი­უნ­ჰა­უ­ზე­ნის თავ­გა­და­სა­ვა­ლი" სო­ფი­კო ვა­რა­ზის ფე­რა­დი ილუს­ტ­რა­ცი­ე­ბით პა­ტა­რებს დიდ­ხანს ემახ­სოვ­რე­ბა. ქარ­თუ­ლი პრო­დუქ­ცი­ის შექ­მ­ნა­ზე გა­და­ვი­და "ბა­კურ სუ­ლა­კა­უ­რის გა­მომ­ცემ­ლო­ბაც", რო­მელ­მაც ქარ­თ­ველ ილუს­ტ­რა­ტო­რებ­თან ერ­თად გა­მოს­ცა წიგ­ნე­ბი "ნაძ­ვის­ხე", "პი­ა­ნი­ნო" - სა­ბავ­შ­ვო ლექ­სე­ბით, ასე­ვე "ჩე­მი პირ­ვე­ლი ან­ბა­ნი" და "ჩე­მი პირ­ვე­ლი რიცხ­ვე­ბი". გა­კეთ­და ქარ­თუ­ლი ზღაპ­რე­ბი "ჩე­მი პირ­ვე­ლი ზღაპ­რე­ბის" სე­რი­ი­დან და შეს­რულ­და "ვეფხის­ტყა­ოს­ნის" ახა­ლი ილუს­ტ­რა­ცი­ე­ბი მხატ­ვარ და­ვით მა­ჭა­ვა­რი­ა­ნის მი­ერ. ვნა­ხოთ, რო­გორ მი­ი­ღებს მას ზი­ჩის, ქო­ბუ­ლა­ძი­სა და გუ­დი­აშ­ვი­ლის ილუს­ტ­რა­ცი­ე­ბის შემ­დეგ ქარ­თ­ვე­ლი მკითხ­ვე­ლი.